ខឹម វាសនា៖ ក្មេងស្រី១១ឆ្នាំសោះស្តាប់LDPយល់ ស្តាប់គ្មានលោះថ្ងៃទេ
ពូចុះពីលើឡានភ្លាមនាងរត់មកអោបពូពេញទំហឹងកូនក្មេងហើយយំ
ពាក្យនាងនិយាយមកកាន់ពូមុនគេបង្អស់គឺ ខ្ញុំនឹកពូណាស់ ម៉េចក
៏ពូយូរម្លេះ
ក្រៅពីពាក្យនេះគឺយំមិនឈប់ អោបពូដូចខ្លាចបាត់ទៅណាអញ្ចឹង។
បន្ទាប់មកដែលធ្វើអោយពូរឹងខ្លួនមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចអោយសមនឹងសកម្មភាពរបស់ពួកគាត់នោះគឺ
កម្មវិធីសំពះពូម្តងម្នាក់ទាំងស្រីទាំងប្រុស
មានទាំងចាស់ជាងពូនិងក្មេងជាងពូ។ ពូសុំពួកគាត់កុំអោយធ្វើអញ្ចឹង
តែគាត់ថាគាត់សុំពូដែរ
ថាអោយពួកគាត់បានធ្វើអ្វីដែលពួកគាត់បានសច្ចាក្នុងចិត្តជាយូរមកហើយផង
ពូមិនដឹងជានិយាយថាម៉េចកើត គ្នាច្រើននាក់ទៀត
ម្តងម្នាក់ៗទំរាំតែចប់ពូរឹងខ្លួនណាស់។ មាន់ដែលគាត់ធ្វើម្ហូបគឺមានពង
គាត់បំរុងគ្រប់មុខសំរាំងទុកតាំងពីពូបានសន្យាថាទៅលេងពួកគាត់ច្រើនមុខហូបមិនអស់។
បងប្រុសមា្នាក់គាត់មើលមុខពូហើយចេះតែគ្រវីក្បាល ច្រមុះគាត់ក្រហមរកលតែយំ
មើលពូលែងៗ
គ្រវីតែក្បាលទីបំផុតគាត់បានដកពីហោប៉ៅនូវលុយ៤០ម៉ឺនរៀលហុចមកអោយពូហើយយំឃុកៗដូចគេចាប់អង្រួន
ពូចាប់ដៃគាត់យកលុយអោយគាត់វិញ គាត់បដិសេធដាច់ខាតមិនយកវិញទេ
ពាក្យដែលគាត់និយាយមកកាន់ពូគឺ ខ្ញុំមើលមុខលោកប្អូនមិនបានទេ
ខ្ញុំទប់ទឹកភ្នែកមិនបានទេពេលមើលមុខលោកប្អូន។ ពេលពូស្ទាបដៃគាត់
ម្ចាស់ថ្លៃអើយដៃរឹងគ្រើមៗដូចគល់ឈើ សបញ្ជាក់ថាគាត់មិនមែនជាអ្នកធូរធាទេ
តែគាត់ហុចអោយពូ៤០ម៉ឺនរៀល។ បើនិយាយពីផ្ទះវិញ ខ្យល់ខ្លាំងប៉ឺងបាត់
តែចិត្តធំហួសពិពណ៌នា។កូនប្រុសគាត់និយាយមកកាន់ពូថា
ខ្ញុំចេះតែគិតនឹងពុកខ្ញុំនិងបងប្អូនLDPយើងដទៃទៀត
ថាតើត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីអោយពូបានមកនៅជិតពួកខ្ញុំអោយបានច្រើន
ដូចអ្នកនៅសៀមរាប។ មានរឿងហួសពីការអាចយល់ចិត្តពួកគាត់ថាពួកគាត់លះបង់ដល់ម្លឹង
ដែលពូសុំទោសពេលនេះពូនិយាយមិនបានទេ
ចាំថ្ងៃក្រោយចាំពូប្រាប់ពីចិត្តអស្ចារ្យរបស់ពួកគាត់ដែលដឹងហើយពួកយើងត្រូវតែយំ
ពូស្មានមិនដល់ថាចិត្តពួកគាត់អស្ចារ្យបែបនេះចំពោះជាតិមាតុភូមិយើង។
គ្រួសារយើងពិតជាគ្រួសារគំរូសំរាប់ភពផែនដីនេះ រស់នៅក្នុងភាពកក់ក្តៅណាស់
មានគ្រួសារបែបនេះ។
ទោះពូខំរៀបរាប់យ៉ាងណាក៏មិនអស់ដូចដែលទឹកចិត្តគាត់មានចំពោះចលនាLDPយើងដែរ
ថ្ងៃក្រោយសមាជិកLDP នឹងបានដឹងពីទំហំទឹកចិត្តពួកគាត់ចំពោះចលនាLDP យើង មិនខាន
អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងហូរទឹកភ្នែក។ស្លេះពីរឿងនេះបន្តិចចុះ
ពូក៏ត្រលប់មកភ្នំពេញវិញដោយនាំយកមកនូវអនុស្សាវរីយ៍មួយដែលមិនអាចបំភ្លេចបានទេក្នុងជីវិតនេះ។
កំពុងតែគិតពីរឿងនេះ ស្រាប់តែទូស័ព្ទពូរោទិ៍ឡើង
អ្នកយល់LDPទូរស័ព្ទមកពីក្នុងគុក ទើបតែអាយុជាង២០ឆ្នាំបន្តិច
ហើយត្រូវជាប់គុកជាង៣០ឆ្នាំ និយាយថាអរគុណពូណាស់
រៀបរាប់ពាក្យក្មេងប្រុសនោះមិនអស់ទេ តែពាក្យចុងក្រោយដែលវានិយាយមកកាន់ពូគឺ
ក្នុងជីវិតជាតិនេះខ្ញុំត្រូវតែរកវិធី
ណាដើម្បីថ្វាយបង្គំពូអោយបានម្តងអោយទាល់តែបានណាពូ
បើខ្ញុំបានស្តាប់ពូមុនមានរឿងម្លេះខ្ញុំមិនគិតខ្លីរហូតដល់ជាប់គុកទេ
តែសំណាងដែរដែលខ្ញុំជាប់គុកទើបមានឱកាសបានស្តាប់ពូ
បើគ្មានរឿងម្លេះជីវិតខ្ញុំរកផ្លូវត្រូវមិនឃើញទេ។
នៅក្នុងគុកខ្ញុំបានពន្យល់បានពួកគេយល់ពីLDP ៦នាក់ដែរពូ។
យប់ៗខ្ញុំតែងតែលួចទូស័ព្ទធ្វើជាច្រលំលេខគេ ដើម្បីបានឱកាសពន្យល់គេពីLDP
អ្នកខ្លះគេជេរខ្ញុំ មានអ្នកខ្លះខ្ញុំបានពន្យល់គេអោយយល់LDPបានសំរេចពូ
ខ្ញុំប្រាប់គេអោយស្តាប់ពូបន្ថែម ខ្ញុំតែតែធ្វើការងារនេះជាប្រចាំ
ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ដែលខ្ញុំនៅក្នុងគុកហើយនៅតែអាធ្វើការងារជួយLDP
បានទៀតពូ។ចប់ពីក្មេងក្នុងគុកស្មានថាបានសំរាកខ្លះ មិនចប់រឿងសោះ
ភ្លាមនោះមានDoctor ម្នាក់ជាអ្នកយល់ពីLDP បានmessage មកFacebook ពូ
ហើយប្រាប់ថាមានក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុប្រហែលជាង២០ឆ្នាំបន្តិច
កំពុងឈឺធ្ងន់ប្រហែលជាដំណាក់ការចុងក្រោយនៃជីវិតគេហើយ Doctor
ប្រាប់ថាក្មេងនោះយល់ពីLDP ហើយចេះតែនិយាយថា ចង់ឃើញមុខពូម្តងមុននឹងស្លាប់
តែពេលម្តាយវាសុំលេខទូស័ព្ទពូពីវាដើម្បី Call មកពូ ក្មេងនោះវាមិនអោយ
ដោយប្រាប់ម៉ែវាថា ពូរវល់ណាស់កុំរំខានពូណាម៉ែ។
ម៉ែវាសុំលេខនោះជាច្រើនថ្ងៃហើយតែវាមិនព្រមអោយសោះ។ ពេលDoctor
ម្នាក់ដែលកំពុងព្យាបាលវាដឹងរឿងនេះ ហើយដោយគាត់ក៏ជាអ្នកយល់LDPដែរ
ហើយគាត់ធ្លាប់មកស្នាក់ការLDPយើងញឹកញាប់ដែរ គាត់ក៏ប្រាប់រឿងនេះដល់ពូតាម
Facebook ។ ពូមិនដាច់ចិត្តសោះ។ពេលDoctor នោះប្រាប់ពូៗមកដល់ម្តុំទឹកថ្លាហើយ
ជិតដល់ភ្នំពេញហើយ ពិតជាអស់កំលាំងណាស់ ម៉ោងល្ងាចណាស់ហើយគឺម៉ោងជាង៦ល្ងាចហើយ។
ថ្ងៃនេះងើបតាំងពីម៉ោង៥ព្រឹកដើម្បីទៅកំពតជួបបងប្អូនLDPយើងអោយបានយូរបន្តិច
ឥឡូវចង់សំរាកបន្តិច តែត្រូវប្តូរចិត្តទៅជួប
ក្មួយនោះនៅពេទ្យជាចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់គេសិនចុះ។ ទៅដល់ពេទ្យម៉ោងជិត៨យប់ហើយ។
គ្រាន់តែពូទៅដល់ ឃើញមុខពូភ្លាម លូក ដៃមកចាំទទួលការទៅដល់របស់ពូភ្លាម
ចាប់ដៃពូមិនលែងសោះ ខំនិយាយទាំងរឹងបំពង់ក សំលេងចេញមកឡុលពិបាកស្តាប់ណាស់
ពូចាំខ្ញុំទេ
ខ្ញុំគឺធ្លាប់ទូរស័ព្ទចូលកម្មវិធីដែលពូផ្សាយផ្ទាល់នៅបន្ទាយមានជ័យ ពូចាំឬអត់
នៅចុងបញ្ចប់ខ្ញុំនិយាយថាខ្ញុំស្រឡាញ់ពូនោះអី
ពូរកនឹកបន្តិចទើបនឹកឃើញព្រោះទើបតែកន្លងទៅថ្មីៗនេះដែរ កាន់ដៃពូមិនលែងទេ
ដំបៅពេញខ្លួន ស្ទើរគ្មានសាច់ល្អត្រង់ណាសោះ កន្លែងខ្លះមានខ្ទុះហៀរចេញមក
ស្មារតីរឹងណាស់ អត់មានយំយែកឬបង្ហាញពីការស្តាយស្រណោះជីវិតអ្វីសោះ
នៅប្រឹងនិយាយប្រាប់ពូតាំងពីពេលវេលាដែលវាស្តាប់LDPយល់
វាឈ្លោះនឹងអ្នកភូមិដើម្បីការពារLDP
ពូពិតជាមិនចង់អោយវានិយាយទេព្រោះដង្ហើមវាញាប់ណាស់ដៃពូដាក់លើទ្រូងវា
បេះដូងវាលោកញាប់ហើយខ្លាំងដង្ហក់ស្ទើរតែលោតបេះដូងនោះចេញមកក្រៅ
ពូហាមមិនវានិយាយទេតែវាមិនព្រម ភ្នែកវាល្អក់ណាស់ជួន
បិទជួនបើកបែបមនុស្សរវើរវាយ
តែពេលវាធ្មេចបន្តិចរួចបើកវិញគឺខំនិយាយមិនឈប់ហើយអត់វង្វេងបន្តិចសោះ
ពូកុំប្រកាន់ខ្ញុំណាពូ ព្រោះភ្នែកខ្ញុំមើលពូមិនច្បាស់ទេពូ។
អូម្ចាស់ថ្លៃខ្ញុំអួលណែនដើម កភ្លាមពេលឮពាក្យនេះ។
ពូខ្ញុំមិនដែលបានឃើញមុខពូទេខ្ញុំឮតែសំលេងពូ ពូមានគុណលើខ្ញុំណាស់។
ក្មួយអើយឈប់និយាយទៅដង្ហក់យ៉ាងនេះ ថែមទាំងរឹងអណ្តាតផង
ក្មួយខំសំរាកយកកំលាំងទៅ។ និយាយពិបាកស្តាប់ណាស់
តែវាឈប់តែមួយភ្លែតនិយាយទៀតហើយ
អត់មាននិយាយពីទុក្ខរបស់វាសូម្បីតែមួយម៉ាត់តាំងពីពូទៅដល់រហូតត្រលប់មកវិញ
និយាយតែពីLDP ហើយក៏អត់មាន យំអីបន្តិចសោះ
បើកុំតែវានិយាយមិនច្បាស់ព្រោះបបូរមាត់សុទ្ធតែខ្ទុះ
ហៀរទឹកមាត់មកក៏ខ្ទុះហើយគ្រាន់តែស្តោះក៏រឹង កអត់ស្តោះបាន ដែរ
កុំអីមិនដឹងថាជាសំដីមនុស្សឈឺធ្ងន់ទេ។ បំណាច់តែគ្នាចង់កាន់ដៃពូហើយ
ពូទុកអោយវាអោបអោយអស់ចិត្តចុះ
ពូមិនដឹងថាយ៉ាងម៉េចទេជំងឺនេះតែឃើញពេទ្យទាំងអស់សុទ្ធតែពាក់ស្រោមដៃ
ប្រហែលជាអនាម័យរបស់ពេទ្យក៏មិនដឹង។
ម្តាយវាបានបន្ថែមថាវាចូលលុយLDPមិនដែលខានទេ
ខ្ញុំក្រណាស់តែដោយអាណិតកូនដែលសុំលុយចូលទិញវិទ្យុ១៥ដុល្លា ខ្ញុំអោយវាភ្លាម។
គាត់ថាវានិយាយទៀតថា ម៉ែមិនបាច់ចំណាយលុយមើលខ្ញុំទៀតទេ ម៉ែក្រណាស់
បើខ្ញុំស្លាប់ទៅម៉ែដុតសពខ្ញុំចោល ទៅបានហើយៗ ម៉ែកុំចូលរួមនឹងLDP
អោយសោះបើម៉ែមិនយល់ពីLDP។មើលទៅមីងជាម្តាយអត់យល់LDPទេ។
វាចេះតែដេញពូថាពូទៅវិញចុះពូហត់នឿយណាស់មកប៉ុណ្ណឹងបានហើយពូ
ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់បានជួបពូ ពូទៅវិញចុះពូ។
ខ្ញុំបានលើកទឹកចិត្តវាថាក្មួយមិនអីទេ
ក្មួយត្រូវជឿលើកំលាំងទឹកចិត្តដែលជឿជាក់ បើក្មួយជឿមាំលើកំលាំងនៃក្តីសង្ឃឹម
ចិត្តនោះវាអាចជួយជំងឺក្មួយបាន។វាងក់ក្បាល។
ពូប្រាប់វាថាពូនៅលេងនឹងក្មួយបន្តិចទៀតពូមិនងាយបានមកទេ។
ចុងក្រោយពេលពូរៀបនឹងចេញមក ពូបានអោយលុយទៅម្តាយវា៥០០ដុល្លា។ វាក្រលេកឃើញភ្លាម
លើកដៃរា ហើយរើយ៉ាងខ្លាំង ស្រែកឡុលថា ពូខ្ញុំមិនយកទេពូ ពូកុំអោយលុយខ្ញុំពូ
ខ្ញុំមិនយកទេពូ។ ក្មួយ ពូមិនអោយក្មួយទេពូអោយម្តាយក្មួយតើ។ ម៉ែកុំយកលុយពូម៉ែ
ម៉ែអោយលុយពូវិញទៅម៉ែ។ មីងគាត់ប្រុងហុចមកអោយពូវិញ។ ខ្ញុំកាន់ដៃវាប្រាប់វាថា
ក្មួយលុយប៉ុណ្ណឹងមិនច្រើនទេពូនៅសល់ទៀត ពូមិនខ្វះខាតទេលុយប៉ណ្ណឹងនោះ
តែគ្រួសារក្មួយត្រូវការវាចាំបាច់ណាស់។
សំលេងដែលធ្វើអោយខ្ញុំរំជួលចិត្តខ្លាំងមែនទែននោះគឺ ពូអើយ
ដូចចាក់ខ្ញុំមួយដាវអញ្ចឹង ខ្ញុំឈឺណាស់ពូ អាណិតខ្ញុំពូយកលុយនោះវិញទៅ
ហើយវាយំ។ តាំងពីខ្ញុំទៅមកដល់ពេលនេះទើបតែពេលនេះទេដែលខ្ញុំឃើញវាយំ។ ពូអើយ
ដូចពូចាក់ខ្ញុំមួយដាវអញ្ចឹង ខ្ញុំឈឺណាស់ពូៗយកលុយនេះវិញទៅ
វាទន្ទេញតែពាក្យហ្នឹងជាមួយនឹងទឹកភ្នែក។
ម្តាយវាប្រាប់ថាវាមិនដេកសោះប្រហែល១៥ថ្ងៃហើយ។
ពេទ្យថាភ្នែកវានេះអាចមានបញ្ហាហើយព្រោះបើករហូត
ដោយត្របកភ្នែកវាខើចឡើងលើទោះប្រឹងបិទក៏មិនជិតដែរ អញ្ចឹងភ្នែកនោះស្ងួត។
មីងជាម្តាយបន្តក់ថ្នាំផ្សើមភ្នែកវារហូត។ ពូនិយាយថា ក្មួយគិតតែពីខ្លួនឯង
ក្មួយយកលុយនេះក្មួយមានអារម្មណ៍ឈឺណាស់ដូចពូចាក់ក្មួយមួយដាវ
តែក្មួយមានយល់ពីអារម្មណ៍ពូទេ ពូចង់អោយក្មួយតែក្មួយមិនយក
ពូក៏ឈឺចាប់ដូចក្មួយចាក់ពូមួយដាវដែរ។
វាដាក់ខ្លួនចុះលែងចំកោងខ្លួនខំបិទភ្នែកដែលពេទ្យប្រាប់ថាជំងឺនេះវារឹងទាំងអស់ទាំងត្របកភ្នែកក៏បិទមិនជិត
ហើយថែមទាំងភ្នែកក៏មានខ្ទុះទៀត។
វាគិតតែពីយំហើយទ្រូងវាដង្ហក់ជាងមុនទៅទៀត។
ខ្ញុំចាកចេញមកទាំងខួរក្បាលនិងបេះដូងខាប់ដោយគិតច្រើនពេក។ ស្ទើរពេញមួយយប់
រឿងរ៉ាវពេញមួយថ្ងៃនេះធ្វើអោយខ្ញុំដេកមិនលក់សោះ
ព្រឹកឡើងត្រូវទៅធ្វើវេទិកាទៀត។ នេះជារសជាតិជីវិត៕
